Een bv (belanghebbende) maakt onderdeel uit van een groep. De groep houdt zich bezig met dienstverlening op het gebied van SAP-software. Aanvankelijk heeft de groep 51% van de aandelen van deze bv in handen. In 2016 zijn activiteiten van twee zuster-bv’s bij de bv ondergebracht. Daarbij is geen overdrachtswinst bij de twee zuster-bv’s aangegeven. Vervolgens zijn de twee zuster-bv’s geliquideerd.

Niet afgerekend over stille reserves en goodwill Op 27 maart 2017 heeft de groep de resterende 49% van de aandelen in de bv overgenomen voor een bedrag van € 778.125. In oktober 2017 is de bv geliquideerd. Het zichtbaar eigen vermogen van de bv per einde 2016 bedraagt € 100, het zichtbaar eigen vermogen bij de liquidatie volgens de aangifte Vpb 2017 bedraagt € 29.891. De groep verzoekt om vaststelling van het liquidatieverlies van de bv. Naar aanleiding van dit verzoek concludeert de inspecteur dat de waarde van de bv € 2.066.923 bedraagt en vordert na. Die waarde van de bv is ontstaan door realisatie van stille reserves en/of goodwill. Volgens de inspecteur is niet aannemelijk dat ten tijde van de liquidatie de waarde van de bv zou zijn gedaald. De inspecteur heeft ook navorderingsaanslagen opgelegd aan de geliquideerde zustervennootschappen.

Het geschil Bij rechtbank Zeeland-West-Brabant is in geschil of de navordering bij de bv terecht is of dat de navorderingsaanslagen aan de zustervennootschappen hadden moeten worden opgelegd.

Oordeel rechtbank Vaststaat dat als de navorderingsaanslagen bij de zustervennootschappen in stand blijven, sprake is van dubbele heffing. De inspecteur verzoekt de rechtbank daarom dat als de rechtbank oordeelt dat de navorderingsaanslagen bij de zustervennootschappen terecht zijn opgelegd, de dubbele heffing bij de bv te elimineren. De rechtbank heeft ook uitspraak gedaan in de beroepen van de zustervennootschappen. De rechtbank is van oordeel dat de navorderingsaanslagen aan de zustervennootschappen terecht zijn opgelegd. Daarom oordeelt de rechtbank in deze zaak dat de navorderingsaanslag die de Belastingdienst aan de bv heeft opgelegd moet worden vernietigd.

Bron: Rb. Zeeland-West-Brabant 11-07-2024 (gepubl. 19-07-2024), Rb. Zeeland-West-Brabant 11-07-2024 (gepubl. 19-07-2024), Rb. Zeeland-West-Brabant 11-07-2024 (gepubl.19-07-2024).

Een werknemer met een niet-Nederlandse nationaliteit is vanwege zijn tewerkstelling in Nederland sinds januari 2016 met zijn gezin woonachtig in Nederland. Op 26 april 2017 treedt de werknemer in dienst bij een andere werkgever. De Belastingdienst geeft aan de nieuwe werkgever op 31 juli 2017 een beschikking af. Hierin staat de inspecteur toe dat de werkgever met betrekking tot die de werknemer van 1 april 2017 tot en met 31 januari 2024 de 30%-regeling toepast. Daarbij heeft de inspecteur rekening gehouden met de eerdere tewerkstelling van de werknemer in Nederland. Maar door een wetswijziging wordt op 1 januari 2019 de looptijd van de 30%-regeling verkort van acht naar vijf jaar. De werkgever mag daardoor bij de afdrachten van loonheffing over de tijdvakken februari 2021 tot en met juni 2022 de 30%-regeling niet toepassen.

Beschikking onder voorbehoud afgegeven De werkgever is het daarmee niet eens en gaat in beroep. Zij stelt dat de oorspronkelijke beschikking nog steeds rechtsgeldig is en zonder de inkorting van de looptijd is toe te passen. Maar rechtbank Noord-Holland oordeelt dat er voor de inspecteur geen wettelijke bevoegdheid bestaat om de 30%-beschikkingen in te trekken of te wijzigen. De beschikking is bovendien afgegeven onder voorbehoud van wijzigingen in wet- en regelgeving. De rechtbank vindt evenmin dat de inspecteur de algemene beginselen van behoorlijk bestuur heeft geschonden. Daarom verklaart de rechtbank het beroep van de werkgever ongegrond.

Bron: Rb. Noord-Holland 05-04-2024 (gepubl. 15-07-2024).

Een vennootschap beschikt via operational lease over een VW Golf. Deze auto stelt zij in de periode van 6 september 2018 tot en met 9 augustus 2020 ter beschikking aan haar dga. De dga hoeft daarvoor geen vergoeding te betalen. Daardoor moet de vennootschap een btw-correctie toepassen. Daarbij wil zij gebruik maken van het lage forfait van 1,5% van de cataloguswaarde van de auto. Dit forfait is gebaseerd op een goedkeuring van de staatssecretaris van Financiën. Maar de inspecteur stelt dat de bv niet voldoet aan de bijbehorende voorwaarden. De Belastingdienst staat wel de toepassing toe van het forfait van 2,7% van de cataloguswaarde. Wanneer de vennootschap het geschil voor rechtbank Noord-Nederland brengt, volgt de rechtbank het standpunt van de fiscus. De toepassing van het verlaagde forfait vereist onder andere dat de auto zonder btw-aftrek is aangeschaft. Het verlaagde forfait is niet van toepassing op het leasen van een auto.

Bron: rechtbank Noord-Nederland 14-03-2024 (gepubl. 15-07-2024).

Staatssecretaris Idsinga informeert de Tweede en Eerste Kamer over de arresten van de Hoge Raad over box 3 en het proces van het rechtsherstel. De Hoge Raad heeft op 6 juni 2024 en 14 juni 2024 in diverse zaken arrest gewezen over de Wet rechtsherstel box 3 en de Overbruggingswet box 3. Naar aanleiding van deze arresten moet aanvullend rechtsherstel worden geboden.

Onroerende zaken Een aantal vraagstukken heeft de Hoge Raad niet expliciet beantwoord. De Hoge Raad heeft wel als algemeen uitgangspunt overwogen dat voor het begrip ‘werkelijk rendement’ zoveel mogelijk moet worden aangesloten bij het rendementsbegrip dat de wetgever bij de vormgeving van het forfaitaire stelsel in box 3 voor ogen had. Een vraag die opkomt, is of het eigen gebruik van onroerende zaken een voordeel oplevert dat tot het werkelijke rendement moet worden gerekend. Voor de eigen woning wordt in box 1 bijvoorbeeld het eigen gebruik belast door middel van het eigenwoningforfait (percentage van de WOZ-waarde). De Hoge Raad heeft in een arrest van 10 juni 2016 over box 3 geoordeeld dat bij een woning voor eigen gebruik de economische huurwaarde van die woning van oudsher tot de belastbare inkomsten uit vermogen wordt gerekend. Uit de wetsgeschiedenis valt op te maken dat de wetgever heeft beoogd om de voordelen van niet-verhuurde onroerende zaken en verhuurde onroerende zaken hetzelfde te belasten. Dit punt wordt nader onderzocht.

Ten aanzien van waardering van woningen – voor de berekening van de positieve of negatieve waardeontwikkeling – heeft de Hoge Raad geoordeeld dat moet worden aangesloten bij de WOZ-waarde. De WOZ-waarde gaat uit van een waardepeildatum. Dit roept de vraag op hoe de waardeontwikkeling moet worden bepaald als de woning gedurende het jaar wordt verkocht of gekocht. Verder wordt onderzocht wat de effecten zijn in buitenlandsituaties en de toepassing van de schuldendrempel. Tot slot wordt in kaart gebracht welke belastingplichtigen in aanmerking komen voor het rechtsherstel.

Planning Nadat de definitie van werkelijk rendement en de doelgroep zijn vastgesteld, kan de Belastingdienst starten met de uitvoering van het (aanvullend) herstel box 3. De belangrijkste onderdelen hiervan zijn: het informeren van de belastingplichtigen binnen de doelgroep, het ontwikkelen van het formulier OWR en het inrichten van processen voor automatische verwerking bij het opleggen van definitieve aanslagen en verminderingsbeschikkingen. Uiteindelijk mondt dit uit in de vaststelling van definitieve aanslagen en verminderingsbeschikkingen waarmee herstel geboden worden. Het vaststellen van de doelgroep en de definitie van werkelijk rendement wordt beoogd voltooid te zijn in augustus 2024. In oktober 2024 worden alle belastingplichtigen geïnformeerd over het vervolgproces. Het formulier OWR wordt volgens planning in juni 2025 beschikbaar gesteld
Vanuit de Belastingdienst zijn al voorbereidingen getroffen voor deze hersteloperatie box 3 met de ontwikkeling van het zogenoemde formulier OWR. Met dit formulier worden de tegenbewijsgegevens door de belastingplichtige op een gestructureerde wijze aangeleverd bij de Belastingdienst. Hierdoor kan vervolgens op een geautomatiseerde wijze rechtsherstel worden geboden. Na het vaststellen van de definitie werkelijk rendement kan het formulier verder worden vormgegeven. Ook wordt nog verder gewerkt aan (complexe) functionaliteiten, bijvoorbeeld voor fiscale partners en voor vergelijking met het forfaitair rendement.

Aangehouden aangiften, bezwaren en verzoeken De doelgroep voor aanvullend herstel moet nader worden bepaald. Bij de Belastingdienst zijn aangiften inkomstensbelasting aangehouden in afwachting van de arresten van de Hoge Raad en de daarop aangepaste definitie van werkelijk rendement. Het betreft circa 300.000 aangiften over het jaar 2021, circa 1,7 miljoen over het jaar 2022 en circa 1,1 miljoen over het jaar 2023. Daarnaast zijn er circa 632.000 bezwaren en verzoeken, waarvan het grootste deel, circa 450.000 verzoeken, valt onder de massaal bezwaar plus-procedure.
De staatssecretaris schrijft ook in zijn brief dat de arresten van de Hoge Raad zorgen voor een grote derving van belastinginkomsten, zowel voor de periode van rechtsherstel als voor de periode van het overbruggingsstelsel. Het gaat om meerdere miljarden.

Bron: MvF, 18-07-2024, nr. 2024-0000372058.

Twee echtgenoten hebben een varkenshouderij overgenomen van de overdragers. Daartoe zijn zij in 2009 een vof aangegaan met de overdragers. In een sideletter bij de vof-overeenkomst hebben de overdragers en de overnemers onder meer afgesproken dat zij de regeling voor geruisloze doorschuiving zullen benutten. Maar tussen de overdragers en de overnemers ontstaat een conflict over de nakoming van de vof-overeenkomst en de sideletter. Vervolgens vindt eind 2013 de overdracht plaats. Zowel de overdragers als de overnemers passen in hun aangiftes IB/PVV 2013 de doorschuiffaciliteit toe. Ook ontvangt de fiscus een schriftelijk verzoek om toepassing van de doorschuifregeling. Zowel het echtpaar als de overdragende ondernemers hebben dit verzoek ondertekend. Hoewel de Belastingdienst de aanslagen IB/PVV van de echtgenoten vaststelt conform hun aangiftes, gaan zij in bezwaar tegen deze aanslagen. De kern van hun bezwaar is dat zij eenzijdig willen terugkomen op hun verzoek om toepassing van de doorschuifregeling.

Twijfel over eenzijdige intrekking door overdrager De fiscus meent dat de overnemer niet eenzijdig kan terugkomen van het gezamenlijke verzoek om toepassing van de doorschuifregeling. De Advocaat-generaal (A-G) constateert dat de parlementaire geschiedenis niets vermeldt over intrekking van het verzoek. Maar volgens een arrest van de Hoge Raad (ECLI:NL:HR:2006:AU3580) is herziening van een keuze niet mogelijk als dit leidt tot een hogere aanslag of als de aanslag definitief is. Dat zou betekenen dat intrekking van een verzoek mogelijk is totdat de aanslag definitief is, tenzij dit leidt tot hogere belasting. De A-G twijfelt of een overdrager een verzoek eenzijdig kan intrekken. De overnemer kan in ieder geval dit niet eenzijdig doen. Het is immers de overdrager die het verzoek bij zijn aangifte moet doen. De A-G adviseert de Hoge Raad om de zaak door te verwijzen naar een ander hof. Dit hof moet onder meer beoordelen of de fiscus het verzoek terecht heeft gehonoreerd.

Bronnen: Parket bij de Hoge Raad 28-06-2024 (gepubl. 12-07-2024) en Parket bij de Hoge Raad 28-06-2024 (gepubl. 12-07-2024).